Mój pierwszy koncert Łydki Grubasa.

Zespół Łydka Grubasa pierwszy raz zobaczyłam i usłyszałam na Juwenaliach w Lublinie w 2019 roku. No i też przewijał mi się w proponowanych na YouTube, ale to ignorowałam. Pamiętam, że z bratem wtedy poszliśmy tam, żeby zobaczyć jakiś zespół, tak o, po prostu, z ciekawości, plus przy okazji zobaczyć, jak inne zespoły grają. To był dzień, w którym nie było nic co stricte słuchaliśmy z bratem, a chcieliśmy wyjść, tak orientacyjnie właśnie zobaczyć, jak występujące tego dnia zespoły grają. Akurat gdy weszliśmy na teren imprezy, grała właśnie Łydka Grubasa, o ile dobrze pamiętam. Byłam na samym tyle publiczności, przystanęłam i posłuchałam. Usłyszałam komiczne wersy z melodią, w której grały gitary i czasem brzmiała jak muzyka z wesela. Utwory o płonącym ZUSie, kiszeniu ogórków, gender, kebabie, MTV, o ukradzionym krzyżu, czy z ambitnym tytułem "Rapapara". Niektóre teksty mnie rozbawiły, wokalista również powiedział coś zabawnego parę razy i ogólnie było pozytywnie. Pamiętam, że przykuło moją uwagę parę rzeczy. Poza słyszalnym humorem z utworem tudzież ze słów wokalisty, to na przykład melodia piosenki o krzyżu, była taka znajoma, teksty o MTV i rapapara mi się spodobały, czy w jednym utworze byłe znajome elementy od innych znajomych mi zespołów, jak "Uła a a a" wokalisty zespołu Disturbed. Zainteresował mnie ten zespół i w domu sobie go sprawdziłam. I słuchając sobie całych płyt po trochu zaczęła mi się podobać ich zawartość. No i od tamtej pory Łydka Grubasa jest sobie na moich playlistach.

Od tamtego czasu trochę minęło, a przez pewne trzy lata działy się różne, dziwne rzeczy, przez co długo nie było koncertów, a jak już mogły się odbywać, to w Lublinie było tego mało, plus zostały zamknięte dwa kluby. Jakiś czas później okazało się, że jeden splajtował, a drugi zburzyli (a dokładnie budynek w którym się znajdował, bo teraz budują tam coś nowego i niedawno go przenieśli do innej lokalizacji i taki też był plan). Łydka jak mogła, to zaczęła grać koncerty. Dokładnie nie pamiętam, jak to było, ale chyba była trasa, potem druga. To było coś takiego, że to koncertowanie zaczęło się spokojnie, potem jak się rozkręciło, to grafik mieli zajęty fest. Niestety nie trafili oni do Lublina. Choć chyba ogólnie to byli gdzieś w tym Lubelskim, lub obok, gdzieś blisko. Jednak w tym roku, któregoś letniego dnia, Łydka ogłosiła trasę jesienną i był tam Lublin! Ja się uradowałam. (Teoretycznie) mała rzecz, a cieszy. Gdy miała być sprzedaż biletów, to ja pilnowałam, byłam na stronie ze sprzedażą biletów, kiedy było odliczanie do rozpoczęcia sprzedaży, a jak ta sprzedaż już była, to byłam jedną z pierwszych osób, która bilet zakupiła (i to po tańszej cenie, cebula wewnętrzna zaspokojona). Ogólnie ja z tej strony, co były bilety sprzedawane mam powiadomienia SMS, gdy na pojawia się wydarzenie, które może mnie zainteresować i dostałam wiadomość, gdy się pojawił koncert Łydki, ale nie rzuciłam się na ten bilet, bo zespół jeszcze nic nie wspominał o sprzedaży ani nic i się bałam. I dobrze zrobiłam, bo jak któregoś razu zajrzałam ponownie na to wydarzenie, to pisało, że bilety niedostępne na dany moment Będzie spoiler. Ten koncert był moim pierwszym i lepszego nie mogłam sobie zażyczyć.

Z domu wyjechałam jakoś trochę przed osiemnastą. A o dziewiętnastej mieli zaczynać wpuszczać do lokalu. Więc na wpuszczenie musiałam czekać pół godziny, bo do Lublina mam piętnaście minut, a do Fabryki Kultury Zgrzyt od wjazdu do miasta jest nie długi kawałek. I ja nie byłam tam tak wcześnie, bo zostałam psychofanką, tylko chciałam na spokojnie się zaparkować. To jest takie miejsce, że ciężko z parkingiem. Jest całkiem duży plac, ale on potrafi się szybko zapełnić. I on nawet chyba do klubu nie należy. W każdym razie, z doświadczenia wiem, że jak się jedzie w tamtą okolicę, to ten parking lubi być oblegany i warto przyjechać wcześniej. Do tego, jak byłam rok temu na koncercie Luxtorpedy, no to wyjechałam za późno, a przynajmniej nie wzięłam pod uwagę mojej wizyty w Biedronce, która miała być szybka, ale niechcący wyszło, nie z mojej winy, że nie była szybka i miejsca parkingowego nie było. Dosłownie fartownie udało mi się wbić, bo ktoś akurat wyjechał. Do tego była duża kolejka do wejścia, organizacja przewidziała pół godziny na wpuszczanie ludzi i jak już wchodziłam, to zespół już zaczął grać. Dodatkowo nie było supportu. Wiadomo, że na Luxtorpedę może przyjść więcej osób, a organizacja może być inna w przypadku koncertu Łydki, ale wolałam dmuchać na zimno. Mnie szybko lubi łapać stres, więc wolę tego unikać, jeżeli mogę. Już wolę być sporo wcześniej i być pierwszą oczekującą osobą, tak jak w tym przypadku, niż jakby miał mnie opanować stres, że nie mam gdzie zaparkować i spóźnię się na koncert. 

Przed Łydką Grubasa zagrał zespół HOOK, którego nie znam. Jednakże w trakcie kiedy grał, okazało się, że parę numerów kojarzyłam. Zagrali parę numerów pod rząd i tylko mówiłam do siebie, że "o, znam to z radia", "o, to też znam z radia", "uu, to też w radiu słyszałam". Takie miłe zaskoczenie. Też ucieszyłam się, ze w naszym lokalnym radiu, studenckim, Akademickie Radio Centrum, puszczają nie tylko popularne, klasyczne, czy nowe utwory. Kojarzone z radia utwory, to "Kim Jesteś", "Cień", czy "WychOFFanie". Zespół zaczął grać od czegoś lekkiego i pierwsza myśl jaka mi przyszła, to że chyba nie będzie mój klimat. Pod jego koniec natomiast zrobili przejście, takie gładkie, do bardziej poważnego utworu, co mi się bardzo spodobało, i z lekka się nie spodziewałam. Ja dopiero po chwili ogarnęłam, że grają kolejny utwór. Przy pierwszym utworze śpiewał wokalista, a przy tym drugim odezwał się gitarzysta, to było pierwsze zdziwienie, a drugie zdziwienie, to jaki chłop ma głos! Poza tymi luźniejszymi, czy tymi, jak to się mówi, smutnymi, były też takie utwory mocno gitarowe, ciężkie, co też mnie zaskoczyło. Ja się wiele razy zaskoczyłam, zespół swoim graniem zwrócił moją uwagę i po koncercie powierzchownie rzuciłam okiem na jego muzykę, ale w wolnej chwili będę chciała przyjrzeć się bliżej i na spokojnie posłuchać jego twórczości. A poniżej podrzucam jeden ich numer. Sama nic nie nagrywałam, bo nie mam w zwyczaju nagrywać zespołu, którego nie znam 😛.

03. HOOK - Cień (Oficjalny Odsłuch Albumu)

Po supporcie na Łydkę nie trzeba było długo czekać (idealna przerwa to była na toaletę 😆). Pierwszym pozytywnym aspektem było intro, gdzie użyte zostało moje kochane "Arrival to Earth" skomponowane przez Steve'a Jablonsky do filmu "Transformers" z 2007 roku.  To było takim fajnym zbiegiem, że całkiem niedawno obejrzałam całą serię filmów "Transformers" i przy tych trzech pierwszy uderzyła mnie nostalgia, dlatego tak bardziej ciepło odebrałam to intro. Z resztą lepszego utworu na intro nie można było wybrać. Gdy zespół wyszedł na scenę i rozbrzmiał pierwszy dźwięk gitary, zagrany został fragment "Master of Puppets", wiadomo, Metallica, podczas którego płynnie przeszli do grania swojego kawałka, "Nie Lubię To". Takie zapoczątkowanie bardzo mi się spodobało. Tam chyba podczas grania "Mastera" gitarzyście nie do końca tam poszło podczas zaczepiania strun, ale to mi nie przeszkadzało, w sumie to zauważyłam to gdy przeglądałam te moje widea, co je robiłam. 

Łydka Grubasa - Intro [Lublin, 14.10.2023]

Głównym tematem była wtedy nadchodząca płyta "ĘĆ". Zespół nagrał utwory z pierwszej i drugiej płyty na nowo, a do tego z gośćmi. Płyta z okazji dwudziestolecia, a zwrot "ęć" to po łydkowemu "dziękuję". Swoją drogą, jak teraz sprawdzałam, w momencie pisania, żeby nie palnąć jakiejś głupoty, to nie mogłam uwierzyć, że to dwudziestolecia, aż w Wikipedię weszłam i sprawdziłam rok założenia, to zdałam sobie sprawę, że rok dwa tysiące i koło dwutysięcznych są w okolicach dwudziestu lat. Kurde, mój brat cioteczny, to rocznik dwa tysiące. No cóż, feeling old. Ale wracając. Zespół zagrał utwory właśnie z tej nowej płyty. A że płyta wtedy jeszcze nie wyszła, to kilka utworów było przedpremierowo tak jakby. Ja po premierze porównałam sobie stare i nowe wersje utworów, no i mnie kupiły te nowe. Ja już tak mam, że często pierwsze płyty jakiegoś zespołu mi się nie podobają i wolę nowszą muzykę. Choć trza przyznać, że te stare wersje utworów Łydki mają taki swój klimat, że tak zaczynali ze swoją muzyką. Poza "Nie Lubię To" zostały wykonane takie utwory jak "Moja Fujara", "Wędzarnia", "Wzięli zamknęli mi klub", "Była", czy "Świnia". Były również, jak to się mówi, hity, "Rapapara", "Adelajda", oraz specjalnie dla nas, bo nie było tego na liście, "Gdzie jest krzyż". To było sympatyczne, że nie mieli tego utworu w planach, i na życzenie publiczności, na spontanie zagrali dla nas ten świetny kawałek. A przed nim wokalista walnął przemową, która była mocna, dla niektórych pewnie jakże kontrololowersyjna, z którą się zgadzam.

Łydka Grubasa - Moja Fujara [Lublin, 14.10.2023]

Ale parę słów było mówione też przed innymi utworami. Wiadomo, że zazwyczaj ogółem artyści przed utworami coś o nich mówią, o czym opowiadają teksty, w jakich okolicznościach zostały napisane i inne różne anegdotki. Ja to lubię i nawet kulisy takich humorystycznych kawałków są dla mnie ciekawe i interesujące, szczególnie, że niektóre brzmią jak podtekst, ale mówią o czym innym. Niestety to była sobota przed wyborami i ten temat został poruszony. Nie miałam nic przeciwko co było powiedziane ze sceny, ale zwyczajnie nie lubię tematu polityki. Choć i tak długo wstrzymywano się z poruszeniem tego tematu. Po prostu w trakcie koncerty poszło takie flow i wokalista powiedział, co mu tam na ślinę się rzuciło. I niechcący podczas "Gender" oberwało się Kai Godek (wcale mi jej nie szkoda), a gdzieś między utworami był spontaniczny wierszyk, który wokalista zaczynał, a publiczność kończyła. Niestety nie nagrałam tego oraz nie ma takiego nagrania w internecie. Ale bardzo fajny wierszyk.

Teraz przyszło mi do głowy, że mogłam go spisać 😂.

Łydka Grubasa - Adelajda [Lublin, 14.10.2023]

Starałam się jakoś dużo nie nagrywać, żeby nie stać jak ten debil z ręką w górze trzymając telefon. Od pewnego czasu mam tak, że nie nagrywam dużo, a jak już to robię to nagrywam niedługie fragmenty. Chce być bardziej obecna na takim koncercie, czerpać z niego jak najwięcej. Dlatego część zostanie w mojej głowie, tak jak ten wierszyk, ale czasem udaje się coś złapać, takiego humorystycznego, jak przy "Gender", gdy wokalista zapomniał tekstu.

Łydka Grubasa - Gender [Lublin, 14.10.2023]

Łydka Grubasa - Gender [Lublin, 14.10.2023]

Ogólnie ten koncert, to była wielka pozytywna bomba. Teksty, jak i sama muzyka są pozytywne, humorystyczne. Zespół, głównie wokalista, ma bardzo dobry kontakt z publicznością i lubią sobie żartować między sobą na scenie, czy wokalista rzuci jakąś anegdotką, żarcikiem, sucharkiem. Ja wyszłam z tego koncertu uśmiechnięta od ucha do ucha, z naładowanymi bateriami pozytywności. Ludzie publiczności również byli fajni. I ku mojemu zdziwieniu ludzie byli w bardzo różnym wieku, od dzieci, po uczniów (niegdyś) gimnazjum, tudzież liceów i innych takich, aż po ludzi czterdzieści/pięćdziesiąt lat i starsi. Koło mnie była para, prawdopodobnie małżeństwo, co zachowywało się, jak młodzieńcza para, miziali się, on ją klepał po tyłku. Właśnie tak. A inny pan tak się wyluzował, że chyba z lekka przesadził, bo jego kolega musiał go wynosić, bo trochę popił. Ale też była "chwila grozy", jakby napisało to jakieś WP, Onet, czy inne. Otóż nagle wokalista ze sceny zaczął mówić podniesionym głosem wnosząc alarm. Okazało się, że jakiś koleś miał nóż. Nie wiadomo, co autor miał na myśli, ale serio lekki dreszczyk był. Przez takich ludzi niedługo będziemy przeszukiwani nawet przed wejściem do takiego niedużego klubu... 🙄

Łydka Grubasa - MTV [Lublin, 14.10.2023]

Łydka Grubasa - MTV [Lublin, 14.10.2023]

"Rapapara" to musiałam sobie nagrać w całości, bo z tym utworem mam zażyłą relację. A to z tego powodu, że ja z moim rodzeństwem ciotecznym na naszych imprezach bardzo często puszczamy ten kawałek i trochę stał się naszym hymnem. Też po koncercie zdecydowałam się na zakup koszulki zespołu. Miałam dwie propozycję i nawet przeszło mi przez myśl, żeby dwie wziąć, ale mało gotówki miałam przy sobie. Ale doszło do szybkiej eliminacji, bo koszuli z trasy nie było w moim rozmiarze, więc wzięłam z napisem "Keep calm and Rapapara". Jestem dumna z tego zakupu.

Łydka Grubasa - Rapapara [Lublin, 14.10.2023]

Cieszę się, że mogłam być na tym koncercie i mam nadzieję, że uda mi się wpaść jeszcze na koncert Łydki. Wydawałoby się, że to zwyczajny koncert zespołu, który ma "głupkoatwe" piosenki, ale szczerze mówiąc, to ja dawno nie doświadczyłam takiej czystej zabawy na koncercie. Wiadomo, że nie każdy koncert taki musi być, to zależy od wykonywanej muzyki danego zespołu, ale koncert Łydki Grubasa zdecydowanie wypełnił swe przeznaczenie.

No, teraz czekam na Juwenalia, gdzie będzie wiele zespołów, które lubię 😛, w tym łydka Grubasa. A tymczasem Adieu.

Łydka Grubasa - Gdzie jest krzyż  [Lublin, 14.10.2023]

O, wyrobiłam się przed końcem roku... 😅

Playlista 39.

Te playlisty miały być regularnie, ale ten, ekhem... NIEWAŻNE.

Przenosimy się do początku tego roku na mojej liście muzycznej, czy to na Spotify, czy to na YouTube. Na przykład na YouTube mam playlistę, na której dodaje utwory poznane w ostatnim czasie, żeby mieć je pod ręką, że tak powiem i sobie je odtwarzać, wiadomo, świeże utwory często się odtwarza, często na okrągło, a dodatkowa ta playlista miała pomagać mi na tworzenie tych playlist na blogu. No i tak regularnie robiłam te playlisty na blogu, że się tego lekko nazbierało 😆. Ale teraz przynajmniej sobie tak wrócę do tych utworów. One nadal przewijają się na odtwarzanych playlistach, ale po poznaniu ich to były dużo częściej odtwarzane, często właśnie na okrągło, mniej lub bardziej. Ja bardzo lubię wałkować jedne i te same kawałki, aż w pewnym momencie mam ich dość, albo pojawia się coś nowego, co zwraca moją uwagę. Też ja mam tak jakby dwa tryby słuchania muzyki. Pierwszy, to nie mam ochoty słuchać czegoś konkretnego i słucham na przykład playlistę na Spotify, gdzie jest zbór wszystkich utworów, które mi się podobają (jest ich ponad pięć tysięcy 😆) i nie zwracam bardzo uwagi na to co leci, czasem sobie przewinę, jak naprawdę nie mam ochoty na coś. Do tego słucham cały czas te nowo poznane utwory i wałkuje je, dopóki właśnie nie pojawi się coś nowego. Zazwyczaj jest tak, że tych nowych utworów jest kilka i tworzy się taka grupka. Słucham tej grupki, dopóki nie pojawi się znowu kilka nowych utworów. Dosłownie jest tak, że jak słucham takiej grupy i za jakiś czas pojawi się nowa grupa, to ja o tej poprzedniej kompletnie zapominam i zajmuje się tą nową 😂. Drugi tryb słuchania, to nachodzi mnie ochota do posłuchania czegoś. Na przykład przypominam sobie o jakimś utworze i sobie go odtwarzam, a potem często mam ochotę na inne utwory danego zespołu/artysty, lub nawet na ich jakąś całą płytę. Coś na tej zasadzie. Albo mam tak, że "o mam ochotę na ten utwór" i sobie go zwyczajnie włączam, rozbrzmi mi w głowie jakiś kawałek, włączam go, i tak dalej. Również włączam sobie płyty zespołów, które chce poznać (wiadomo, nie robię tego przy pierwszym trybie). No i w tym roku miałam ten tryb pierwszy. Trochę nie przepadam za nim, bo mam wrażenie, że stoję muzycznie w miejscu i ruszam się tylko wtedy, kiedy pojawi się nowy utwór od zespołu/artysty, którego słucham ("Radar Premier" na Spitify się przydaje 😛), a lista zespołów do przesłuchania nie ruszona stoi w miejscu. Tak więc sobie wrócę do większości z tych utworów, co wałkowałam na początku roku 😛.

Playlisty układałam sama, ale to za długo trwało, bo główkowałam, który utwór wziąć najpierw, a który następny. Bardzo często to było bezsensowne, szczególnie, że nie chciałam robić listy w stylu od najlepszego, do tego najmniej. Dlatego zaczęłam korzystać z funkcji odtwarzania losowego na YouTube. Zbieram ileś tam utworów na jedną listę i odtwarzam ją losowo. I w taki sposób idzie to trochę szybciej 😛. Choć przy pierwszym numerze na tej playliście chciałam wziąć właśnie ten utwór, który pod tym numerem się znajduje.

1. Linkin Park - Lost

Nie mogło być inaczej. Reszta jest ułożona trybem losowym, ale ten utwór musiał być jako pierwszy. Kiedy zespół zaczął zwiastować, z początku nie wiedziałam o co może chodzić. Nie robiłam sobie nadziei na nowy utwór, że wydadzą coś nowego po śmierci Chestera Benningtona, choć widziałam, że ludzie spekulowali. Przy premierze "Lost" okazało się, że to utwór zza czasów "Meteory" i z okazji dwudziestolecia tej płyty ten utwór został wypuszczony, a jednocześnie zwiastował on jubileuszową edycję tej płyty. Po usłyszeniu "Lost" towarzyszyło mi mnóstwo emocji. To był nowo stary utwór, stworzony podczas pracy nad "Meteora", a opublikowany teraz, ponownie można było usłyszeć głos Chestera Benningtona, który można powiedzieć, był zamrożony w czasie. Utwór bardzo w klimacie "Meteory", słychać że jest z tamtego czasu, podobny do "Numb", a dodatkowo kwestia moich wspomnień oraz sentyment do tego zespołu, który jest moim pierwszym ulubionym. Do tego to, że długo nie słuchałam Linkin Park po śmierci Benningtona. Były małe powroty i próby słuchania, ale dopiero po "Lost" i jubileuszowej edycji "Meteory" wróciłam do muzyki tego zespołu, oswoiłam się z nią i odkrywałam na nowo. To ważny utwór dla mnie i zapewne dla wielu fanów zespołu. "Lost" zostało odrzucone z racji tego, że gdy zespół stworzył listę stworzonych utworów na płytę, wybrał te trzynaście pierwszych, a "Lost" było czternastym no i się nie załapało. Dodatkowym aspektem było to podobieństwo do "Numb". Ciekawe jest też to, że za animowany teledysk odpowiada polski artysta, Maciej Kuciara. "Lost" mi się bardzo podoba, a Spotify mi ostatnio powiedział, że to jest utwór najczęściej odtwarzany przeze mnie.

2. Falling In Reverse - Watch The World Burn

Odkąd poznałam ten zespół, to przekonuje się o tym, że gdy coś wypuszcza, to to jest świetne. Ja od "Popular Monster" mam przekonanie z tyłu głowy, że czegoś lepszego, lub równie dobrego co dany utwór nie uda im się wypuścić i przy każdym nowym utworze się mylę. "Watch The World Burn" jest równie dobre co jego poprzednicy. Bardzo podoba mi się budowa tego utworu. Przy rapowych wersach jest pasujący bit, część rapowa jest zakończona bardzo szybkim rapowaniem i utwór przepływa w tą gitarową część, a do tego jest brakedown, jakie lubię w utworach tego zespołu i całemu utworowi towarzyszą chórki. Ten utwór brzmi, jakby miał być motywem przewodnim dla jakiegoś bohatera w filmie/serialu, który wyrusza z zemstą.

3. Placebo - Happy Birthday In The Sky

Ten utwór usłyszałam w radiu. Zauroczyła mnie melodia, a w szczególności grająca w niej gitara. To ona przykuła moją uwagę, gdy usłyszałam pierwszy raz ten utwór w radiu. Wokal również jest piękny. Całość to taka magia melancholii. Bardzo mi się podoba. To jest taki utwór, który podoba się od pierwszego usłyszenia.

4. Skillet - Psycho in my Head

Z muzyką Skillet ostatnio mam tak, że gdy pojawiło się coś nowego, to posłuchałam, co mi się podobało dodałam do playlisty ze zbieraniną wszystkich utworów, które mi się podobają, a niektóre poszły pewnie na inne playlisty, tam gdzie pasowały i potem zapominałam o temacie. To było na zasadzie, no że podobały mi się te utwory, ale jakoś dłużej z nimi nie zostawałam, w momencie, gdy niektóre kawałki wałkowałam w kółko. One przewijały się na Spotify, ale sama z siebie ich nie włączałam. I któregoś razu, jak tryb losowy włączył "Psycho In My Head", to zwrócił on moją uwagę i  mimo, iż go nie dużo słuchałam, to głowa zaczęła się gibotać w rytm. Musiałam zerknąć na ekran telefonu, bo nie wiedziałam jaki to tytuł, a przez myśl mi przeszło "jakie to jest dobre". I po tym ten utwór wrócił do mych łask. Oczywiście najbardziej chwytliwy jest melodyczny i energiczny refren, ale podoba mi się też, jak zrobione są zwrotki, czy fajny breakdown pod koniec.

5. Teya&Salena - Who the Hell Is Edgar?

Mnie też dosięgnęła Eurowizja. Tradycyjnie wśród crapu i oklepanych piosenek, znalazło się coś wartego uwagi. Wprawdzie "Who The Hell Is Edgar" nie jest też jakieś niesamowite i odkrywcze, ale swoją kompozycją, to jak utwór jest zrobiony, zwrócił moją uwagę w przeciwieństwie do reszty (która mi się nie podobała). Jest to od razu wpadający w ucho kawałek, (pisząc to, tytuł sam rozbrzmiał mi w głowie), dynamiczny, taneczny, a "Poe Poe Poe, Poe Poe Poe Poe" zostaje w głowie. Podoba mi się, jak zaczyna się ten utwór, czyli dialogiem, sposób w jaki śpiewane są zwrotki, czy chórowe zaśpiewanie pre-chorus.

6. Eva Grace - Always Be A Fan

Napotkane w jednym z shortsów na YouTube. W tamtym czasie wyświetlały mi się rzeczy robione, prawdopodobnie, przez fanów Seleny Gomez, albo przynajmniej przeciwników Hailey Bieber. Montowali te shortsy tak, żeby przedstawić Hailey w złym świetle. Przedstawiali ją jako naśladowcę Seleny, że zaczynała jako fan i Seleny, i Justina Biebera, dzięki ojcu spotkała się z Bieberem no i dążyła do tego, by z nim być, tudzież według niektórych, zastąpić Selenę. Dlatego używali tego utworu, "you always be a fan". W część tych rzeczy można by było uwierzyć, ale część wydawała mi się naciągana. W każdym razie, za pierwszym razem wpadł mi w ucho, a po kilku kolejnych shortsach tym bardziej. I włączyłam sobie pełną wersję. Brzmi, jakby miał przygrywać jakiejś kobiecej postaci, która wspina się ku swojemu wyznaczonemu celowi.

7. The Weeknd - After Hours

Ja i The Weekend? A no tak wyszło. Ogólnie nie przepadam za jego muzyką, a szczególnie tych utworów, które są popularne i wszyscy je puszczają. Natomiast na początku roku YouTube z jakiegoś powodu proponował mi i shortsy i widea z editami z serialu "Daredevil". Prawdopodobnie przez to, że słuchałam utworu "Matt Murdock". Wspaniały ten algorytm YouTube'a. Z jakiegoś powodu większość używała "After Hours" do tych editów. Serialu "Daredevil" nie znam, gdzieś mi się obił jedynie o uszy, a po obejrzeniu tych editsów zainteresował mnie i nabrałam ochotę na jego obejrzenie. Czy obejrzałam? Oczywiście, że nie, bo się do tego nie zabrałam. Jak do wielu rzeczy. Tak czy owak, "After Hours" ma taki klimat, że człowiek jakby leciał, dryfował gdzieś w kosmosie. To jak w tym memie co się lata po kosmosie z utworem "Shooting Stars", tylko wolniej, pod rytm "After Hours". Poznałam ten kawałek w innej wersji, ale tą, oryginalną też odtworzyłam i również ze mną została. To też jak widać, czasem choć jeden utwór artysty, za którym się nie przepada, może się spodobać.

8. Myslovitz - Szklany człowiek

To złoto usłyszałam na początku roku na jakiejś transmisji na żywo u jakiegoś streamera, puścił to na zakończenie streama. I oczywiście utwór ten trafił w mój nastrój wtedy. To jest piękny utwór. Człowiek znał zespół z nazwy i popularnych utworów puszczanych w radiu, a tu takie złoto. Uwielbiam wszystkie melodie zawarte w tym utworze. Bardzo lubię gitarę na początku, czy gitary w refrenie. Również delikatnie brzdękające klawisze dają taki klimat, smutny. Dodatkowo tekst utworu jest taki, życiowy, utożsamiam się z nim.

9. ThxSoMch - Spit In My Face!

Również, tak jak w przypadku The Weekend, zasłyszane w jakimś shortsowym edicie, już nie pamiętam z czego. Nie wiem dlaczego, ale z jakiegoś powodu ten utwór kojarzy mi się z TikTokiem. Jak ja nawet TikToka nie mam i nie wiem co tam jest. Ale przynajmniej z tego powodu mam złudne uczucie odmłodzenia, bo przecież TikToka przeglądają głównie młode osoby. W każdym razie nutka mi się spodobała.

10. Måneskin - Gasoline

To jest znowu przypadek, w którym nie przepadam za zespołem, ale trafił się jeden utwór, co mi się spodobał. W gruncie rzeczy, to ja nie mam nic do Måneskin, pod względem muzycznym, ja tylko po prostu nie lubię rzeczy, które są popularne i jest na nie hype. Na fragment "Gasoline" trafiłam gdzieś w internecie. Zainteresował mnie, bo brzmiał trochę inaczej niż to, co puszczają w radiu. Spodobała mi się gitara, chyba basowa na początku oraz taki trochę agresywny ton. Gdy szukałam pełnej wersji się okazało, że utwór ten jeszcze nie wyszedł. A gdy już wyszedł, to posłuchałam i zostawiłam. Lubię brzmienie gitary między wersami, a pre-chorusem i na końcu jest fajna solóweczka. Wokal, tak jak cały utwór, ma taki pazur w sobie. Tekst mówi krytycznie o Putinie i utwór był częścią projektu "Stand Up for Ukraine".

11. The Weeknd - After Hours (slowed+reverb)

Na tą wersję tego utworu trafiłam jako pierwszą. Nie znam pochodzenia i celu tego slowed+reverb, ale w tym przypadku i w moim przypadku, to ta wersja to taki mood. Gdy to usłyszałam pasował mi do mojego moodu i teraz, jak to pisze, również mi pasuje. Jak się ma nastrój, że się nie ma dobrego nastroju, to jest idealne.

12. Gorillaz - Silent Running ft. Adeleye Omotayo

Gdy pierwszy raz usłyszałam ten utwór, to go z lekka zignorowałam. Jednak Spotify dało mi go na playlistę "Radar Premier" i z każdą sekundą coraz bardziej włączał mi się vibing cat. On Ma taką spokojną, przyjemną melodię. W moim przypadku, jest on dla mnie smutny, a jednocześnie wesoły, w sensie, w zależności od tego, jaki mam humor, to tak go interpretuje. Przez to pewnie, że on ma przyjazną melodię, no a tekst nie jest już taki pozytywny, bym powiedziała.

13. Mike Shinoda / Kailee Morgue - In My Head

Jedna piąta Linkin Park stworzyła utwór do filmu "Scream VI" w współpracy z Kailee Morgue. I to jest ten utwór z tych, co nie są jakieś nie wiadomo jakie, tylko są po prostu fajnym kawałkiem, łatwo wpadającym w ucho. Lubię go, choć wiem, że Mike'a Shinodę stać na więcej (dużo później okazało się, że mam rację). Na przykład jego utwór "Fine" bardziej do mnie przemawia i też jest do jakiegoś filmu. No ale, "In My Head"też często zostawało in my head.

14. Kordhell - Murder In My Mind

Kolejny z cyklu "usłyszałam w jakimś edicie" i "kojarzy mi się z TikTokiem". Dobrze buja.

15. Myslovitz - Chciałbym Umrzeć Z Miłości

Wracamy do tego zespołu i kolejnego jego majstersztyku. Może ja bym nie chciała umrzeć z miłości, uważam, że są lepsze sposoby, ale smutek i melancholia się zgadza. Uwielbiam tą spokojną gitarę akustyczną, brzdękającą elektryczną, czy pojedyncze, powtarzające się dźwięki cymbałek.

16. Farben Lehre - Na zdrowie

Szczerze mówiąc zainteresował mnie tytuł. Gdzieś w internecie pisali o nowym utworze tego zespołu i pomyślałam "a zobaczę", no i nie pożałowałam. Świetny kawałek, idealny na imprezę, i nie tylko. Głowa sama się kiwa.

17. Zodivk - Devil Eyes

To brzmi jak soundtrack do niszczenia czegoś/kogoś, albo dla postaci, która staje się villainem. Chyba najlepszy z tego gatunku, przynajmniej na tej playliście.

18. Käärijä - Cha Cha Cha 

Ponownie Eurowizja. Ten utwór jako pierwszy zwrócił moją uwagę. Ta mieszanka elektroniki z metalem mnie zaintrygowała i stylówa chłopa była taka wybijająca. Pomyślałam, że to chyba nie dla mnie, jednak po kilku odtworzeniach nie tylko zostało w mojej głowie, ale i na playlistach. To jest coś unikalnego. Moim zdaniem zwycięzca tej edycji Eurowizjii, mimo, że mam w nią wyrąbane i wiadomo, że nie o samą muzykę w niej chodzi. 

19. Disturbed - Bad Man (Kordhell Remix)

Niedługo po poznaniu tego rodzaju muzyki, pojawił się ten remix. Po pierwszym przesłuchaniu mnie nie ruszyło, ale słuchając na słuchawkach, coś tam robiąc, to jakoś wpadło mi w ucho. Trochę nie spodziewałam się takiej kolaboracji, a sam "Bad Man" w takiej wersji okazał się być fajną mieszanką.

20. 3Force - Shape Shifter

Pojawiło się na mojej playliście "Radar Premier" na Spotify i ja coś robiłam słuchając tego pierwszy raz, nie pamiętam co to było, ale ten kawałek dał taki vibe, że urozmaiciło w ciekawy sposób to pewnie codzienną jakąś czynność. Świetny kawałek.

21. Grandson - Eulogy

Kolejna piosenka dla smutnych ludzi. Kolejny utwór wpisujący się nie raz w mój nastrój. Bardzo lubię sposób śpiewania, tak jakby nic go już w życiu nie interesowało. Fajnie grająca gitara na początku i nie tylko oraz takie skrzeczące dźwięki, a co dają takiego klimatu, beznadziejności. Utwór zapowiadał nowy album Grandsona.

22. Let 3 - Mama ŠČ!

Na początku traktowałam to jako satyrę. Jednak to się zmieniło w normalnie słuchany kawałek. Kompozycja nie taka zwyczajna, kreatywna, a tekst to takie naśmiewanie się i krytyka Rosji.

23. Mareux - The Perfect Girl(Retrowave/Syrthwave cover)slowed

Czysty vibe. <cat jam emoticon>. Z tym widziałam edity chyba z wszystkiego. Posłuchałam tego też w oryginale i to nie jest to samo.

24. Fall Out Boy - Love From The Other Side

Ojj jak ja się z tego cieszyłam. To tak udany był powrót Fall Out Boy, że moje gitarowe serce się radowało. Fajnie się zaczyna taką trochę symfoniczną melodią, po czym uderza potęga gitarowa. Energiczny kawałek, jak to się mówi, "jak stary dobry Fall Out Boy".

Koniec. Może się wyrobię do końca roku 😛.

Trzeba spróbować wrócić do pisania o czymś, co było w październiku 😆. Mam nadzieję, że wena już mnie nie opuści 😆.

Adieu.