Agnes Blog: Green Day

Więc piszę o Green Day, ponieważ jutro może się zdarzyć że na kompa nie będę miała dostępu to dzisiaj piszę. Znam tylko kilka ich nut ale bardzo mi się podobają. Widzę że jest was coraz więcej, ale mam nadzieję że i tak będzie jeszcze więcej.

Green Day

Green Day – punkrockowy zespół powstały w 1987 z inicjatywy wokalisty i gitarzysty Billiego Joa Armstronga i basisty Mike'a Drinta w Rodeo w stanie Kalifornia w Stanach Zjednoczonych. Na początku działalności grupy perkusistą był Al Sobrante. Po wydaniu płyty"1,039/Smoothed Out Slappy Hours" w 1991 r. porzucił zespół na rzecz nauki w college'u. Na jego miejsce przyszedłTre Cool. W 1994 roku zespół wydał album"Dookie", który okazał się wielkim sukcesem (15 milionów sprzedanych płyt na świecie). Już pierwszy singel z tej płyty, "Longview" uzyskał 1. miejsce na liście Billboard Modern Rock Tracks, które później było okupowane przez inne single z tej płyty ("Basket Case" i "When I Come Around" utrzymywały się na nim przez 7 tygodni).
W 2004 roku grupa wydała album nazywany przez krytyków punk-operą – "American Idiott", którego światowa sprzedaż wyniosła 14 milionów płyt, w tym 10 milionów w USA. W tekstach Billie Joe krytykuje rządy George'a Busha. Płyta powstała przypadkowo, gdyż materiał do następnego krążka Green Day – "Cigarettes and Valentines" – został skradziony ze studia nagraniowego. Trzy spośród pięciu singli z tej płyty uplasowało się na szczycie listy Modern Rock, a najbardziej znany – "Boulevard of Breken Dreams" – znalazł się na 2. miejscu listy Billboard Hot 100. Pod koniec1006 roku zespół rozpoczął współpracę z NRDC (The Natural Resources Defense Council). Instytucja ta ostrzega ludzi o zbytnim uzależnieniu USA od ropy naftowej i daje rady jak nie przyczyniać się do degradacji środowiska. 27 lipca 2007 w Stanach Zjednoczonych odbyła się premiera kreskówki "The Simpson" z udziałem Green Day.
Zespół sprzedał jak dotąd 66 milionów płyt na całym świecie. Największą sprzedaż uzyskały albumy "Dookie" (15 milionów) i "Alerican Idiot" (14 milionów).

Lookout: początek (1987–1992)

Członkowie Green Day dużo przeszli zanim stali się gwiazdami światowego formatu. W ich rodzinnym mieście wspominają ich dobrze. "Są grupą fajnych facetów. Nigdy nie dziurawili ścian, nie zarzygali sceny podczas występów" – tak wspominają bywalcy Gilman Street gdy Green Day grali tam jeszcze jako nastolatkowie. "Pomimo że ich występy ukazują ich jako błaznów i nieodpowiedzialnych ludzi, to są w końcu już żonaci i ustatkowani. Chcą być uczciwymi ludźmi, chcą założyć normalne, szczęśliwe rodziny – takie rodziny jakich nigdy nie mieli."

Do spotkania między przyszłymi muzykami zespołu doszło w barze.Mike i Billie mieli wtedy po 10 lat i od tamtej pory są najlepszymi przyjaciółmi. Obaj nie mieli łatwego życia: Mike wychowywał się w domu dziecka, a później w rodzinie zastępczej, natomiast Billie bardzo mocno przeżywał śmierć swego ukochanego ojca – notabene muzyka jazzowego. W późniejszym czasie poświęcił mu nawet piosenkę "Rotting". Jedną z ważniejszych pamiątek po ojcu była gitara, którą podarował Billiemu tuż przed śmiercią.

Mike często przebywał w domu Billiego. Wtedy zaczęli interesować się muzyką, a starsi bracia Billiego podsuwali im kasety z nagraniami punkowych zespołów takich jak: Ramones, Sex Pistols czy Buzzcocks. Oszczędzając pieniądze, mogli sobie po jakimś czasie kupić porządne gitary. Wówczas Billie zdobył swojego ukochanego Stratocostera, na którym gra do dziś.

W 1987 powstał zespół Sweet Children. Skład uzupełnił perkusista John Kiffmeyer Al Sobrate), a Mike postanowił zająć się grą na gitarze basowej. Ich występy można było oglądać przy Gilman Street, teraz jednym z najbardziej znanych miejsc, wówczas malutkim klubie. Istotne jest to, że Green Day nawet teraz daje tam koncerty, nie zapominając tym samym, że właśnie tamtemu miejscu zawdzięczają w dużej mierze swój sukces. "To miejsce i klimat było ratunkiem dla mnie od problemów" – mówi Billie dla magazynu Rolling Stone. Chłopaki próbowali pogodzić szkołę z graniem. Green Day, wtedy jeszcze pod nazwą Sweet Children, wydał swój pierwszy singiel, "Sweet Children", dla wytwórni Skene!. Miało to miejsce w 1988 roku, a więc wtedy gdy całe trio miało zaledwie po 16 lat. Niedługo potem już jako zespół Green Day wydali kolejny singiel.

Wówczas do akcji wkroczył LawrenceLivermore – głowa wytwórni Lookout!, któremu bardzo spodobał się styl w jakim grał zespół. Zaproponował wówczas 17-letnim muzykom poważny kontrakt na nagranie najpierw EPki- 1,000/hours, potem płyty długogrającej. Muzycy niezwłocznie nagrali materiał na 39/Smooth, na który składało się 10 piosenek. I tak oficjalnie nazywał się przez pewien czas pierwszy album Green Daya. Green Day wydał jednak później kolejnego singla "Slappy" i postanowiono 39/Smooth oraz 1,000/hours połączyć ze Slappy. W ten sposób powstała nowa lista utworów, a album wzbogacono jeszcze o piosenkę I want To Be alone i nazwano "1.039/Smoothed Out Slappy Hours". Zespół wyruszył w mini-tournée po stanie Kalifornia. Tydzień przed premierą jeszcze 39/Smooth, a w przeddzień osiemnastych urodzin Billie porzucił szkołę.

W tym samym czasie, we Frankfurcie nad Menem, wychowywał się Frank Edwin Wright III (Tre Cool). Jego sąsiadem i dobrym przyjacielem był sam Lawrence Livermore. Po tournée Green Daya, zespół opuścił Al Sobrante, ponieważ stwierdził, że "nie może do końca życia biegać po scenie". Zastąpił go Tre Cool, który do dziś jest najbardziej charakterystycznym członkiem zespołu, znanym ze swoich intrygujących wypowiedzi i zachowań. W roku 1992 Green Day nagrał płytę Kerplunk!. Był to album nietypowy, bowiem 4 ostatnie piosenki pochodziły z singla "Sweet Children" wydanego 3 lata wcześniej. Niemniej album cieszył się sporym zainteresowaniem, również ze strony dużej wytwórni Warner. Trasa Koncertowa została zrobiona z większym rozmachem i objęła również Europę, w tym takżePolskę. Green Day odwiedził Białystok, Gryfino i Bydgoszcz, a supportował zespół Sink.

Sukces Dookie (1993–1995)

Rok 1993 to przełom w twórczości zespołu. Green Day odszedł od Lavrence'a Livemore'a i Lookout! i przeszedł do dużej wytwórni – Warnera. Tam zespołem zaopiekował się młody producent, Rob Cavallo. Pierwszym singlem wydanym w tej wytwórni był "Welcome to Paradise", do którego nie zrobiono teledysku. Natomiast następny singiel, "Longview" i teledysk do niego, który miał znaleźć się na następnej płycie, zapowiadał zmianę w życiu zespołu. Kolejny singiel, "Basket Case" stał się najbardziej charakterystyczną piosenką Green Daya.

11 stycznia 1994 wyszedł album Dookie. Zdobył on uznanie fanów i krytyków, czego dowodem były liczne nagrody i wyróżnienia, jakie zaspół otrzymał za tę płytę.

Nieco później zespół został zaproszony na Woodstock '94. Koncert został zapamiętany przez wielu mieszkańców USA jako błotny koncert. To wydarzenie miało duży wpływ na zwiększenie się liczby fanów tria z Berkeley. Green Day miał dużą siłę przebicia, dzięki czemu muzyka punkrockowa zaczęła być dostrzegana w mediach. To pozwoliło zaistnieć innym świetnym zespołom, które być może w innych okolicznościach nie wypromowałyby się. Punk Rock, który grał Green Day miał inny kształt niż ten w latach 70. Mike Dirnt przyznał, że nie mógłby się utrzymywać z muzyki bez wsparcia dużych firm fonograficznych oraz mediów: "Sprzedawanie nie pasuje do tego co przekazujemy w tekstach. Ale nie wiemy jak temu zaradzić, nie wynaleźliśmy jeszcze złotego środka na to.". Billie Joe dodał: "Nie pochodzimy ze świata, w którym na porządku dziennym był widok kupy szmalu". Trzeba jednak przyznać, że zespół w każdym momencie swojej kariery zachowywał się dobrze – Green Day często daje darmowe, charytatywne koncerty oraz dba o to, by wpływy z dwóch pierwszych albumówszły faktycznie w 100% do wytwórni Lookout!. Konsekwentnie wspiera tę wyteurnię i tamtejszą scenę niezależną.

Przedsmakiem zbliżającego się nowego albumu była piosenka "J.A.R(Jason Andrew Relva)", która ukazała się na soundtracku do filmu Angus. Piosenkę tę napisał Mike Dirnt ku pamięci swego tragicznie zmarłego przyjaciela.

11 października 1995, zespół wydał nową płytę – "Insomniac" – album zbliżony stylistycznie do Dookie, lecz bardziej pesymistyczny. Pierwszym singlem promującym album został "Greek Stink Breath" z dość oryginalnym teledyskiem, pokazującym zabieg wyrywania zęba. Teledysk był do tego stopnia kontrowersyjny, że stacja telewizyjna, MTV początkowo nie chciała go puszczać.Klip można było oglądać tylko w godzinach nocnych. Kolejny singiel to "Stuck With Me", a następny "Brain Stew/Jadet" będący połączeniem dwóch piosenek. Ostatnim klipem promującym "Insomniac" został ironiczny i pełen humoru "Walking Contradiction". Był on zarazem najdroższym klipem Green Daya. Płytę Insomniac podsumowała nagroda Grammy jaką zespół dostał w kategorii najlepszy zespół.

Nimrod (1996–1998)

Po niemal roku oczekiwania pojawił się singiel "Hitching A Ride" promujący nowy album, którego premierę wyznaczono na 14 października 1997. Album Nimord zaskoczył publiczność nowym stylem. Znajdowały się na nim piosenki bardzo zróżnicowane muzycznie: ballady "Redundant" i "Good Riddance (Time of Your Life), Beatlesowskie "Worry Rock", "King For A Day" zawierająca elementy ska, czy parodia death metalu – "take Back". Następnym singlem z albumu Nimrod był "Good Riddance (Time of Your Life) ", do którego został nakręcony teledysk. Zespołów wydał także single "Redundant" i "Nice Guys Finish Last". Później Green Day wyruszył w największą do tej pory trasę koncertową, na którą zaprosił Jason'a White'a jako dodatkowego gitarzystę. Jason White jest członkiem zespołuw Pinhead Gunpowder i Influents. Po zakończeniu tournée ukazał się instrumentalny klip "Last Ride In".

Przerwa (1999)

Na kolejny album fani musieli czekać 2 lata. Zespół w ogóle nie pokazywał się w mediach. W tym czasie członkowie przechodzili problemy rodzinne, m.in. Mike i Tre rozwodzili się ze swoimi żonami. W międzyczasie Billie zajmował się swoim drugim zespołem Pinhead Gunpowder, z którym wydał płytę.